Ur. 25 listopada 1907 w Warszawie – zm. 1940 w Charkowie. Coetus 1925. Absolwent medycyny Uniwersytetu Warszawskiego. W wojnie obronnej 1939 roku służył jako lekarz pułkowy 111 szpitala ewakuacyjnego. Został wzięty do niewoli z całym szpitalem i uwięziony w obozie jenieckim w Starobielsku. Zamordowany przez NKWD, pośmiertnie awansowany do rangi kapitana w 2007 roku. Syn Stanisława, brat Stosława, bratanek Bolesława, brat stryjeczny Mieczysława (wszyscy Sarmatia).