Chiny są dziś niewątpliwie jedną z najdłużej funkcjonujących cywilizacji na ziemi. Przez tysiące lat wytworzyły kulturę ogromnie bogatą jak i w dużym stopniu niedostępną dla obcych. Ostatnie kilkadziesiąt lat zmieniło ten stan rzeczy wprzęgając ChRL w proces globalizacji. Czy Chiny poza potencjałem gospodarczym i intelektualnym są światu w stanie zaproponować zdobycze własnej kultury? Jaki jest właściwie Chiński potencjał kulturowy? Czy Państwo środka jest w stanie pozyskać sojuszników i wpływy dzięki atrakcyjności własnej polityki, kultury i ideałów? Na te i inne pytania odpowiedział w ramach kwatery otwartej Korporacji Akademickiej Sarmatia! znawca Chin dr Marcin Jacoby. Spotkanie odbyło się 8 listopada o godzinie 19:08 przy ulicy Brackiej 20a/108.
dr Marcin Jacoby – Dyrektor ds. Współpracy Międzynarodowej, Adiunkt w Centrum Cywilizacji Azji Wschodniej, Wydział Nauk Humanistycznych i Społecznych.
Sinolog.
Specjalizuje się w kulturze Chin starożytnych (filozofii, literaturze), historii i teorii chińskiej estetyki i sztuki dawnej (do XX w.) oraz literaturze klasycznej, szczególnie piśmiennictwie filozoficznym okresu przedcesarskiego. Interesuje się również aspektami Chin współczesnych: polityką, kulturą, społeczeństwem. W szczególności skupia się na analizie ustroju politycznego i przemianach społecznych, poszukiwaniu cech wspólnych między pradawnym cesarstwem, a dzisiejszą potęgą gospodarczą coraz bardziej widoczną na arenie międzynarodowej. Naukowo interesuje się kulturą chińskich erudytów oraz tłumaczeniem literatury klasycznej.
W ramach Projektu Azja, którym kierował w Instytucie Adama Mickiewicza w latach 2008-2017, zajmował się organizacją polskich wydarzeń kulturalnych w Chinach, Republice Korei, Japonii i Indiach. Był również tłumaczem ustnym (język angielski i chiński). Wykładowca w Zakładzie Sinologii Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego w latach 2004-2017. Pracownik Zbiorów Sztuki Orientalnej Muzeum Narodowego w Warszawie w latach 2002-2008.
Autor książki popularnonaukowej „Chiny bez makijażu” (2016), uznanej przez ekspertów – sinologów za przystępny i fachowy przewodnik po Chinach. Współautor podręcznika do nauki języka chińskiego: „Współczesny język chiński. Mówię i piszę po chińsku”(2008). Autor tłumaczeń dzieł literatury chińskiej.
Na Uniwersytecie SWPS prowadzi zajęcia z zakresu wiedzy o Chinach i Azji Wschodniej: literatury, sztuki i dyplomacji kulturalnej.
Sinolog.
Specjalizuje się w kulturze Chin starożytnych (filozofii, literaturze), historii i teorii chińskiej estetyki i sztuki dawnej (do XX w.) oraz literaturze klasycznej, szczególnie piśmiennictwie filozoficznym okresu przedcesarskiego. Interesuje się również aspektami Chin współczesnych: polityką, kulturą, społeczeństwem. W szczególności skupia się na analizie ustroju politycznego i przemianach społecznych, poszukiwaniu cech wspólnych między pradawnym cesarstwem, a dzisiejszą potęgą gospodarczą coraz bardziej widoczną na arenie międzynarodowej. Naukowo interesuje się kulturą chińskich erudytów oraz tłumaczeniem literatury klasycznej.
W ramach Projektu Azja, którym kierował w Instytucie Adama Mickiewicza w latach 2008-2017, zajmował się organizacją polskich wydarzeń kulturalnych w Chinach, Republice Korei, Japonii i Indiach. Był również tłumaczem ustnym (język angielski i chiński). Wykładowca w Zakładzie Sinologii Wydziału Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego w latach 2004-2017. Pracownik Zbiorów Sztuki Orientalnej Muzeum Narodowego w Warszawie w latach 2002-2008.
Autor książki popularnonaukowej „Chiny bez makijażu” (2016), uznanej przez ekspertów – sinologów za przystępny i fachowy przewodnik po Chinach. Współautor podręcznika do nauki języka chińskiego: „Współczesny język chiński. Mówię i piszę po chińsku”(2008). Autor tłumaczeń dzieł literatury chińskiej.
Na Uniwersytecie SWPS prowadzi zajęcia z zakresu wiedzy o Chinach i Azji Wschodniej: literatury, sztuki i dyplomacji kulturalnej.