Ur. 26 czerwca 1912 w Berlinie – zm. 31 stycznia 1985 w Warszawie. Coetus 1931. Absolwent Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego, od 1931 student Politechniki Warszawskiej. Inżynier mechanik. Przeszedł przeszkolenie wojskowe w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii Przeciwlotniczej we Włodzimierzu Wołyńskim i w 3 Dywizjonie Artylerii Przeciwlotniczej w Warszawie w latach 1933-34.
W wojnie obronnej 1939 w 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w obronie Warszawy. Po klęsce wrześniowej jeniec oflagów Nieenburg, Spittal oraz IIC w Woldenbergu. Zwolniony w 1940 roku. Pracował w konspiracji przy produkcji pistoletu maszynowego „Błyskawica” dla ZWZ-AK. W Powstaniu Warszawskim pod pseudonimem „Jan Kit” dowodził plutonem w 9 Kompanii Wojskowej Służby Ochrony Powstania (WSOP) AK batalionu „Kiliński” na Woli, Starym Mieście i Żoliborzu. Ranny w Powstaniu.
W 1946 roku w ramach Administracji Narodów Zjednoczonych do Spraw Pomocy i Odbudowy (UNRRA) przebywał w Paryżu i Liegu, zajmując się dostawami urządzeń dla odbudowywanego przemysłu krajowego. Po powrocie do Polski przez wiele miesięcy więziony i torturowany pod fałszywym zarzutem szpiegostwa. W latach 1949-59 pracował w szeregu przedsiębiorstw w dziedzinie mechanizacji budownictwa. W latach 1959-78 w Zjednoczonych Zespołach Gospodarczych (ZZG) Inco. Był aktywnym działaczem społecznym, m.in. w NOT, Automobilklubie, PZMot, ZBOWiD, PTTK, Legii. Odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, awansowany do stopnia kapitana.